«ΜΑΜΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΕΞ;»

Μην ξεκινήσετε να λέτε στα παιδιά σας την ιστορία με τη μελισσούλα και το λουλουδάκι.

Πάει πια αυτό! Ξεχάστε το.

Τα παιδιά μας καθημερινά γίνονται δέκτες σεξουαλικών μηνυμάτων από την τηλεόραση και όχι μόνο.

Το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί ταμπού, όσο αστείο και αν ακούγεται αυτό, στις χριστιανικές οικογένειες. Οι γονείς διστάζουν ή ακόμα και ντρέπονται να μιλήσουν στα παιδιά τους για το σεξουαλικό «ζήτημα».
Θεωρούν ότι όσο πιο αργά μάθουν τόσο καλύτερα θα περάσουν. Αποφεύγουν τέτοιου είδους κουβέντες κι έτσι αφήνουν τα παιδιά στη τύχη τους…

Τι είναι όμως τελικά σωστό; Να τους επιτρέπουμε να βλέπουν τηλεόραση και να ξεπατικώνουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι ή να τους καθοδηγήσουμε σύμφωνα με τη δική μας εμπειρία ζωής;

Το μόνο σίγουρο είναι ένα: οφείλουμε να μιλήσουμε εμείς πρώτα στο παιδί μας, γιατί ούτως ή άλλως, κάποιος καλοθελητής θα υπάρξει από τον περίγυρο του παιδιού (συμμαθητής ή φίλος).

Το πότε ακριβώς θα τους μιλήσουμε, θα το κρίνουμε οι ίδιοι, ανάλογα με την αντίληψη του παιδιού, όχι όμως μετά την εφηβεία.

Όσο πιο μικρό είναι, τόσο πιο εύκολους όρους χρησιμοποιούμε και δεν πολυλογούμε, ούτε ανοίγουμε θέματα χωρίς εκείνο να έχει εκφράσει απορία.

Του λέμε πάντα την αλήθεια και προσπαθούμε να είμαστε όσο περισσότερο γίνεται φίλοι με το παιδί μας.

Κάντε διάλογο μαζί τους και μιλήστε τους για την ηθική αξία του πράγματος!

Δώστε του να καταλάβει ότι το σεξ στις εφηβικές τουλάχιστον σχέσεις δεν καλυτερεύει τη ζωή και δεν είναι και απαραίτητο.

Όταν θα ξεκινήσετε την κουβέντα, θα φροντίσετε να είστε ήρεμη και έτοιμη ότι θα ακούσετε τα πάντα! Απών δε θα πρέπει να είναι ούτε ο πατέρας (ανάλογα βέβαια και με το φύλο του παιδιού).

Μιλήστε του για τους τρόπους αντισύλληψης, αλλά και τις νόσους που μπορεί να αντιμετωπίσει, αν δεν προσέχει. (φαντάζομαι ότι είναι υπερβολή τα πρώτα προφυλακτικά να τα αγοράσετε εσείς!)

Αποφύγετε την ύπαρξη τηλεόρασης στο δωμάτιό του ή τουλάχιστον να μην του επιτρέπετε να παρακολουθεί μέχρι πολύ αργά. Όσο είναι μικρό, καλό θα είναι να μπαίνετε συχνά πυκνά μέσα, για να το «τσεκάρετε». Αυτό το τελευταίο δεν το κάνετε στην περίοδο της εφηβείας, γιατί ο χώρος του είναι κάτι προσωπικό και σίγουρα θα «τα πάρει στο κρανίο»!

Το παιδί μας είναι πρώτα παιδί και μετά φίλος μας. Βέβαια, όσο πιο πολύ το προσεγγίσεις, τόσο περισσότερη εμπιστοσύνη θα κερδίσεις και αυτό μετά θα το χρεωθείτε ως προσωπική σας νίκη, αφού θα καταφέρετε να σας ενημερώνει για τις επόμενες κινήσεις του. Απλά, μην του «ανεβείτε στο σβέρκο» και το πιέζετε να κάνει ό,τι θέλετε εσείς. Τότε απλά χάσατε την μπάλα!